Het Modernisme, ook wel Functionalisme of Internationale Stijl genoemd, was een belangrijke architectuurstroming tussen 1920-1960.
Uitgaande van het principe ‘Form follows Function’ (uitspraak Louis Sullivan) moest de vormgeving van een gebouw voortkomen uit de functie en werd ornamentiek als overbodig gezien. Dit wordt ook duidelijk uit een andere beroemde uitspraak: ‘Less is More’ (Mies van der Rohe): met een minimum aan materialen gebouwen met een maximale zeggingskracht creëren. We zien bij deze architectuur dan ook het gebruik van toen nog moderne materialen als gewapend beton, staal en glas, heldere kleuren en perfectie in uitvoering. Dit alles zou moeten leidden tot ‘gezonde’ gebouwen met volop licht, lucht en ruimte.
We kijken naar haar idealistische ideeën en de liefde voor industrialisatie en zien het werk van internationale grootmeesters als Mies van der Rohe en Le Corbusier, die het huis als een woonmachine zag. Daarnaast komen vroege voorbeelden als de Weissenhofsiedlung (Stuttgart, 1927) en de daaruit voorkomende CIAM (Congrès internationaux d’architecture moderne) beweging aan bod. Natuurlijk zullen we ook enkele Nederlandse voorbeelden behandelen: De Van Nelle Fabriek (Rotterdam, 1931) en het Sonneveld huis (Rotterdam 1933) van Brinkman & Van der Vlught en de Eerste Openluchtschool voor het Gezonde Kind (Amsterdam, 1930) en Zonnestraal (Hilversum, 1931) van Duiker.
