Het Functionalisme, in Nederland vaak het Nieuwe Bouwen genoemd, was een belangrijke architectuurstroming tussen 1925-1960.
Uitgaande van het principe ‘Form follows Function’ (uitspraak Louis Sullivan) moest de vormgeving van een gebouw voortkomen uit de functie en werd ornamentiek als overbodig gezien. Dit wordt ook duidelijk uit een andere beroemde uitspraak: ‘Less is More’ (uitspraak Mies van der Rohe): met een minimum aan materialen gebouwen met een maximale zeggingskracht creëren. We zien bij deze architectuur dan ook het gebruik van toen nog moderne materialen als gewapend beton, staal en glas, heldere kleuren en perfectie in uitvoering. Dit alles zou moeten leidden tot ‘gezonde’ gebouwen met volop licht, lucht en ruimte.
In deze lezing aandacht voor haar idealistische ideeën en haar belangrijkste vertegenwoordigers in Nederland. Zo staan we stil bij de architecten van de Stijl, zoals Gerrit Rietveld (1888 – 1964). Verder onder andere de De Van Nelle Fabriek (Rotterdam, 1931) en het Sonneveld huis (Rotterdam 1933) van Brinkman & Van der Vlught en de Eerste Openluchtschool voor het Gezonde Kind (Amsterdam, 1930) en Zonnestraal (Hilversum, 1931) van Duiker. Ook de Bijlmermeer met haar galerijflats wordt niet vergeten natuurlijk.
