Hadid (1950-2016) was een zeer talentvolle Britse architecte van Iraakse afkomst die in 2004 als eerste vrouw de prestigieuze Pritzker Architectuur Prijs won.
Na kort gewerkt te hebben bij het bureau OMA startte ze haar eigen bureau in Londen: Zaha Hadid Architects. Haar deconstructivistische ontwerpen in met name beton trokken al snel de aandacht, al duurde het enkele jaren voordat zij haar gebouwen ook kon realiseren. Maar vanaf het begin van de 21e eeuw verscheen het ene na het andere bejubelde gebouw van haar hand: denk aan het Phaeno wetenschapscentrum (2005) in Wolfsburg, het Pabellón Puente (2008) in Zaragoza, museum MAXXI in Rome (2010) en het Havenhuis (2016) in Antwerpen.
Een belangrijke opdracht was ook het London Aquatics Centre (2012) te London voor de Olympische Spelen van 2012, waarin we zien dat haar vormentaal langzamerhand ook vloeiender kon zijn. Dat dit tot ongekend spraakmakende gebouwen kon leidden, wordt duidelijk als we naar het controversiële Heydar Aliyev Centrum (2017) in Azerbeidzjan kijken.
Hadid was niet alleen architect, maar tevens interieurontwerper, schilderes en ontwerper van meubels en decors.
Bedankt voor de interessante, leerzame en leuke lezing, gisterenavond. Blij, dat je dit voor een 2e keer deed. Leuk, dat je haar vormentaal ook steeds vermeldt. Als cursist wil je dingen immers ook “duiden”.
Johan van Dijk, januari 2017
