De Art Nouveau stroming ontstond rond 1900. Men wilde een architectuur die paste bij de veranderde maatschappij.
Als gevolg van de industrialisatie, de toegenomen stedelijkheid, de hang naar ambachtelijkheid en de zoektocht naar zelfexpressie, zien we dat overal in Europa deze nieuwe vorm van architectuur opkwam. Art Nouveau geheten in Frankrijk en België, Jugendstil in Duitsland, Wiener Secession in Oostenrijk en Catalaans Modernisme in Spanje. De ene stijl is meer floraler, de andere meer strakker, maar allen hebben gemeen dat het leidde tot een verassende, sterk decoratieve architectuur met een groot gebruik van nieuwe materialen als smeedijzer, grote glaspartijen en ambachtelijke decoratie als mooi gesneden houtwerk en tegeltableau’ s. Niet alleen het exterieur werd zorgvuldig vormgegeven, ook het interieur inclusief het meubilair werd aandacht aan besteed: een gebouw werd een gesamtkunstwerk.
Na de Eerste Wereldoorlog kwam een volgende stroming op: De Art Deco. Deze stroming heeft haar hoogtepunt in de jaren van het interbellum en was niet alleen in Europa zichtbaar, maar was ook sterk vertegenwoordigd in de VS. Nu juist strakke vormgeving, geometrische patronen, luxe moderne materialen en invloeden van exotische culturen als de Azteken. Art Deco werd een eerbetoon aan de nieuwe tijd: snelheid, reizen en het grote kapitaal.
In deze lezing staan we stil bij het gedachtegoed van beide stromingen en behandelen we vele hoogtepunten, zowel in eigen land als daarbuiten. Van Haarlem naar Wenen, met een uitstapje naar het Barcelona van Gaudí, om uiteindelijk via spectaculaire filmhuizen in Amerika uit te komen bij haar spraakmakende wolkenkrabbers in Art Deco stijl, waarvan het Chryslergebouw (1930, NYC) wellicht het meest tot de verbeelding sprekende voorbeeld is.
